Çanakkale Şiiri - Cansu Özcan

Ey sen! dogdugum şehir, çanakkale
umugu umutsuzlugu tattıgım
çareyi bulup çaresiz kaldıgım
bogazın kör kuyudur çanakkale

Şu an baktığım yer kazdağlarıdır
karşısı ki Bayramiç bağlarıdır
ormanın evim aşım ocagımdır
Ayazman Sarıkız'ın duragıdır

Bagrında nice tanrılar yaşatmış
Truva'nın kaderini paylaşmış
Heomorous'un gözünden kaçmamış
bağrından bin başlı pınar akıtmış

Ama şimdi yaşlandın mı ne oldu
topragına bu zehri kim koydu?
siyanür salıp altınını çalan
nasıl böyle oldu, sana göz koydu?

zalimin obur midesi çok açtı
gözünde sensin bereketin vardı
onlarca hektarlık agacın yandı
seni koruyacak artık kim kaldı?

Bu yer çanakkale zeytin ülkesi
duyulur yakında intikam sesi
doğa tekrar toplacak kendini
ama biz vermeyelim diyetini

zararın neresinden dönersek kar
Ata'mın bilge ordusunu çıkar
o, damarlarındaki kudrettedir
işte bir vatan savunması tekrar!