Can pazarına çıktım, gecenin bilmem hangi vakti,
Sensizlik yine canıma fazlasıyla tak etmişti,
Ecel Azraile satıyordu, sensiz hiç anlamı olmayan beni,
Bir an gözlerim de hayalin belirdi, gelen sen değil,
Tek umut parçan idi,
Ve o parçan bekle, geleceği varsa elbet gelir o dedi,
Bu canı alıp geri dönderdi,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta