Can Ölümle sözlenir Şiiri - Ömer Tural

CAN ÖLÜMLE SÖZLENİR

Bakma sustuğuma, lal değil dilim,
Dilimin bağını çözme, Safiye Samyel’im.
Avare uçma yâr ol aklı selim,
Haince planlar düzme, Safiye Samyel’im.

Ellerin bağrında gezersen eğer,
Eğilir başım, can kaş yere değer.
Derim ki yar değil dert imiş meğer,
Sevdamı kurşuna dizme, Safiye Samyel’im.

Kurşunlara verip sevdayı, aşkı,
Kaldırıp aradan sohbeti, meşki.
Boş koyup aşkınla dolu bu köşkü,
Derbeder hallerde gezme, Safiye Samyel’im.

Derbeder hallerin cana dokunur,
Eller ah vah derse kana dokunur.
Kirpiğimden düşen tene dokunur,
Gel sen bu canımı üzme, Safiye Samyel’im.

Gel dertli başımı dara düşürme,
Aşka köle kulu zora düşürme.
Bir avuç yüreği kora düşürme,
Sitemli sözlere kızma, Safiye Samyel’im.

Sitemli sözleri vardır bir duyan,
Hallarım yüce Mevlâ’ya ayan.
Uyan bu gafletten, uyuma uyan,
Hayal denizinde yüzme, Safiye Samyel’im.

Hayal denizinde kulaç atarsın,
Çırpındıkça balçıklara batarsın.
Ellerin koynunda nasıl yatarsın?
Bilmem; deyip dudak büzme, Safiye Samyel’im.

Bilmem deme, sözün öze kar gelir,
Ardın sıra bakmak cana ar gelir.
Sensiz ölüm bil ki bana kâr gelir,
Deme ki canından bezme, Safiye Samyel’im.

Deme ki içine dolsa gamseli,
Ardımdan ağıtlar yakma, Safiye Samyel’im.
Gidersen bu can yaşar mı hey deli?
Elinle kabrimi kazma, Safiye Samyel’im.

Ve işte bu güzel duyguların şairi,
Safiye Samyel’in kalemiyle yürekleri titretir.
Şiirin her dizesi, aşk ve özlemle yoğrulmuş;
Kutluyorum seni, Safiye Samyel, duygu denizlerinin sarsılmaz şairi!

CAN ÖLÜMLE SÖZLENİR

Bakma sustuğuma, lal değil dilim,
Dilimin bağını çözme, Safiye Samyel’im.
Avare uçma yâr ol aklı selim,
Haince planlar düzme, Safiye Samyel’im.

Ellerin bağrında gezersen eğer,
Eğilir başım, can kaş yere değer.
Derim ki yar değil dert imiş meğer,
Sevdamı kurşuna dizme, Safiye Samyel’im.

Kurşunlara verip sevdayı, aşkı,
Kaldırıp aradan sohbeti, meşki.
Boş koyup aşkınla dolu bu köşkü,
Derbeder hallerde gezme, Safiye Samyel’im.

Derbeder hallerin cana dokunur,
Eller ah vah derse kana dokunur.
Kirpiğimden düşen tene dokunur,
Gel sen bu canımı üzme, Safiye Samyel’im.

Gel dertli başımı dara düşürme,
Aşka köle kulu zora düşürme.
Bir avuç yüreği kora düşürme,
Sitemli sözlere kızma, Safiye Samyel’im.

Sitemli sözleri vardır bir duyan,
Hallarım yüce Mevlâ’ya ayan.
Uyan bu gafletten, uyuma uyan,
Hayal denizinde yüzme, Safiye Samyel’im.

Hayal denizinde kulaç atarsın,
Çırpındıkça balçıklara batarsın.
Ellerin koynunda nasıl yatarsın?
Bilmem; deyip dudak büzme, Safiye Samyel’im.

Bilmem deme, sözün öze kar gelir,
Ardın sıra bakmak cana ar gelir.
Sensiz ölüm bil ki bana kâr gelir,
Deme ki canından bezme, Safiye Samyel’im.

Deme ki içine dolsa gamseli,
Ardımdan ağıtlar yakma, Safiye Samyel’im.
Gidersen bu can yaşar mı hey deli?
Elinle kabrimi kazma, Safiye Samyel’im.

Ve işte Safiye Samyel, duyguların şairi,
Her dizesiyle yürekleri titreten isim.
Aşkı, kederi ve özlemiyle dokunur kalplere,
Kutluyorum seni, Safiye Samyel,
Duygu denizlerinin en derin, en saf yol göstereni!