Belleğimdeki izlerin peşi sıra düşlerime sürüldüm
Mavi çakıl taşlarının arasında, kalbimi bir cam kırığı kanattı
Gözyaşımın çıkardığı fırtınada dalgalarla boğuştum
Yuttuğum su tuz bastı yarama
Sanki karanlık ve duyusal bir uykunun derininde boğulacaktım
Son anda uyanıp nefes aldım
Canımın acısıydı hayatımı kurtaran, nefes aldıran
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta