Belleğimdeki izlerin peşi sıra düşlerime sürüldüm
Mavi çakıl taşlarının arasında, kalbimi bir cam kırığı kanattı
Gözyaşımın çıkardığı fırtınada dalgalarla boğuştum
Yuttuğum su tuz bastı yarama
Sanki karanlık ve duyusal bir uykunun derininde boğulacaktım
Son anda uyanıp nefes aldım
Canımın acısıydı hayatımı kurtaran, nefes aldıran
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta