İçimde kopan şeyin adı fırtına değil; adaleti adamlık sanan çeyrek asırlık bir aptalın, ayakkabısının ipine bile yürürken basamayan tek düze sarhoşluğun; kan donduran bir çift göze aldandığı; sükutu esbap bilen bir yaratığım. Can havliyle yaratılmış gibiyim. Bir şeylerim, bir yerlerim eksik gibi hep...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta