Can Şiiri - İbrahim Ferhan

Senle yaşanıyor en güzel heyecan,
Bir ömür ki kimse alamaz; bir tek yazan,
Yaşanan her noksanı doldurmaya yetmez zaman,
Sen aciz olma, yaşadığın bir vaveyladır an be an.

Cân sıkılır düşer gaflete; sadık olan amel,
Yaşamayadır tüm gayeler, nefis kör etmek olmalı êmel,
Tufan kopsa cihanda, var mıdır uzatan bir el?
Aşık kör olur, deli divane; sen ilâhi aşka gel.

Sordun mu bilmem halim, her dem ey nefsim?
Görmedin mi günahlarımı, neden tutmazsın aciz elim?
Sana azap edip, günahtan kaçmaya kalmadı mecalim,
Gel tut elimden, eyle bana en güzel derya-i ilim.

Takılırsın kör noktaya, güç dayanmaz buna şayet,
Kör olmamak için değil miydi, göklerden inen ayet?
İlmin izinden gidenlere ulaşmadı mı hidayet?
Gel Ey Can! Zorlama aciz nefsim; ol her dem inayet.