Çakallar meydanı boş buldu, kendilerini bir şey sandı,
Kurtlar sahaya inene dek, bu kibir ne zamana kadar sürdü?
Havlayan itler, uluyan kurtlar, hepsi birer gölgeydi,
Asıl güç, asıl kudret, asıl ihtişam, şimdi ortaya çıktı.
Çakallar, kurnazlıklarıyla, sinsilikleriyle dolaştılar,
Sanıyorlardı ki, bu meydan onların, bu dünya onların.
Behey! kaburgalarında ateş bir yürek yerine
idare lambası yanan adam!
Behey armut satar gibi
san'atı okkayla satan san'atkar!
Ettiğin kâr
kalmayacak yanına!
Devamını Oku
idare lambası yanan adam!
Behey armut satar gibi
san'atı okkayla satan san'atkar!
Ettiğin kâr
kalmayacak yanına!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta