Çakallar meydanı boş buldu, kendini bir şey sandı,
Kurtlar sahaya inene dek, bu kibir ne zamana dek uzandı?
Havlayan itler, uluyan kurtlar, hepsi birer gölgeydi,
Asıl güç, asıl kudret, asıl ihtişam, şimdi çıktı ortaya belli.
Çakallar, kurnazlıklarıyla, sinsilikleriyle dolaştılar,
Sanıyorlardı ki, bu meydan onların, bu dünya onların.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta