Cahit Konut Şiirleri - Şair Cahit Konut

Domuz yağından boyası,
Açığa çıktı mayası.
Gerçek güzellik nerede?
P(i)lâstiktendir mayası.

Karpuzlar kabak aşısı,

Şairdir, tarlayı sabanla sürüp,
Mesesin ucunu bize çeviren.
Şairdir, ekinin suyunu verip,
Mevsimin sonunu güze çeviren.

Biderini, samanından ayıran,

Dolaştım yurdumu bir baştan, başa,
Bir kârım olmadı sözümden gayrı.
Başlarımı vurdum keveke* taşa,
Sağlam yer kalmadı gözümden gayrı.

Yaş altmışı geçti, döndüm gazele,

Her gün gider düşman ile savaşa,
Gider lâkin, geri gelmez şehitler.
Kaderde ne varsa o gelir başa,
Hak katında diri, ölmez şehitler.

Bayrağın aşkıyla koşar ileri,

Sen birine âşıksın,
Amma bilmem ki kime.
Bugün daha güzelsin,
Benzemiyon dünküne.

Aşkını seçemiyon,

Ey gözleri yeşil, ey suna boylu,
Fırat gibi akışların var senin.
Her bakışta bin-bir sırlar gizlenmiş,
Alev gibi yakışların var senin.

Sevenlerin söylediği,
En güzel sözüdür şiir.
Bütün dünyanın bildiği,
Dillerin özüdür şiir.

Dedem Korkut konuşması,

Sırtındaki bu kadar mülk,
Sırat bile götüremez.
Pırlanta, yüzük, bilezik,
Kır at bile götüremez.

Miras mı kaldı ninenden?

Kazanların dibi kara,
Vicdanlar ise benzedi.
Cep dolu, akıl fukara,
Beyinler pise benzedi,
Aydınlık sise benzedi.

Unuttum renkleri, kaç yıldan beri,
Neyleyim karayı, ak sizin olsun.
Bizlere gelince yüz binde biri,
Neyleyim kesiri, çok sizin olsun.

Hem dirisi para, hem de ölüsü,