Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Ey deli gönül, gel, uslan artık, bakma, öyle; deli, deli.
Her gözün gördüğü, akıllı ya da deli değil.
Görmeyen her göz, eder aklı, ya şaşkın ya da deli.
Bir gün, senin baktığın gözle, sana bakanlarda; der sana deli.

12.08.2013

Güneşe karşı
Gölge oluşturup,
Bizi koruyan ağaçlar,
Dökmedi yapraklarını;
Tenimizi yakan güneş,
Bizden uzaklaşıp,

Haksız yere,
Kıyarsan, bir gönle,
Kıyamda durmanın yok manası.
Haksızlık edip,
Dokundurursan sözü yüreğe,
Hak yanında olmaz

Kime ne diyeyim.
Kendimden başkasına
Geçmez ki, sözüm.
Birine bir şey diyeyim.
Ya sonra
Tutulmazsa sözüm.

- İNSAN APTAL DOĞMAZ, CAHİL DOĞAR.

- CAHİL İNSAN EĞİTİLMEZSE, APTAL OLUR.

- ANASINDAN CAHİL DOĞAN İNSAN EĞİTİLMEZSE, HAYVAN GİBİ YAŞAR.

Ey zalim dünya,
Çocuğu doğurtturup
Kucağa verirsin.
Kimi kadına ana,
Kimi kadına
Yar dedirirsin.

Dünyada ben,
Yalnız değilim.
Yürüyüp koşup gittiğim,
Her yerde ben iki kişiyim.
Biri ben, biri de aklım.
Uyuyorsa başımda aklım;

Güneş -1

Her gün, doğan güneş,
Dünyamızı aydınlatıp
Bize hayat verirken,
Ateşin içinde sakladığı

GÜNEŞ - 1

Doğan güneş,
Her gün, her sabah,
Benliğimizden silerken,
Gamı, kasaveti,

Yaşadığımız aşkı, bir gün unuturum sandım.
Tıpkı kabuk bağlayan yaraların kuruyup dökülmesi gibi…
Kalbimdeki bu aşkın izi bir gün beni öldürür sanırdım.
Tıpkı bir gülün bir güle değerek solması gibi.

Bazı şeyler zaman içinde unutulup kaybolur sanırdım.