Cahit Karaç Şiirleri - Şair Cahit Karaç

Beyaz dağın,
Kara eteklerinde,
Yorgun güneşin,
Akşam kızıllığında,
Batmadan önce,

Sen gittin gideli dağlar üstümde,
Bu sevdadan ne öldüm, ne de kurtuldum.
Bulunmadı bu derdin, ne ilacı ne de çaresi,
Ben nasıl yaşarım, bu sevda, bu aşk olmadan yâr.

Kaç mevsim geldi geçti, daha bozulmadı bağlar.

BENDEN SANA, SENDEN BANA
YOK BİZE BAŞKASINDAN FAYDA

Daha dün silahla savaşmışız,
Bu gün de para ile savaşırız.
Aklımızı başımıza almazsak,

Ben insanım,
Huyum suyum,
Çoğum su...
Canım acıyıp,
Yüreğim yandığında;
Fokur fokur kaynarım.

Herkesin dünyasını,
Bilmem ama
Benim dünyam;
Bazen iki gözümün gördükleri,
Bazen düşte görüp,
Hayra yoramayıp

Bu dünya neymiş böyle,
Neden içi boş?
Dönüyor,
Ama sallanmıyor.
Bizi üstünden
Düşürmüyor.

? İnsanı güzelleştiren dilidir.
? İnsanı huyundan önce dili güzelleştirir.
? Dili tatlı olanın sohbeti de tatlıdır.
? Dili tatlı olanın dinleyeni ve dostu çok olur.
? Dil dostu yaklaştırıp, düşmanı uzaklaştırıcı en etkin silahtır.
? Dili tatlı olanın nasihati tatlıdır / ilaç gibidir.

Dünyanın;
Azı toprak,
Çoğu su…
Olmasa havası;
Yanmaz ateş,
Akmaz su…

Vatan için kan dökmedik mi, biz bu toprağa.
Bu uğurda can vermedik mi, biz bu bayrağa.
Şimdi sen, nasıl ihanet edersin, bu aziz vatana.
Ey cumhuriyet sen, anlı şanlı onurunla, çok yaşa.

Seninle omuz omuza verip vatan için savaşmıştık.

Ey deli gönül,
Sen birine nasıl bakarsan bak,
O sana baktığın gibi görünür.
Sen onu nasıl görmek istiyorsan,
O sana öyle görünür.
Baktığın insansa;