Yüreğim yaralı, çilem bitmiyor
Kim dindirir benim sızımı dostlar?
Bir yel esti Garp’tan, kırdı dalımı
Kurt kemirir oldu özümü dostlar.
“Çağdaşlık(!)” ateşi düştü yuvama
Günbegün çoğalır milletin derdi,
Şekva arttı, huzur hitama erdi.
Tarihe baktıkça içim kabarır,
O ne saltanattı, ne günler vardı!
Döndüm baktım şu âleme,
Yaşanacak hal kalmamış.
Bahçeleri talan olmuş,
Koklanacak gül kalmamış.
O kazanır, el yer balı
Sen bu hayattan ne umdun ey gönül!
Ne umdun da ne buldun ey gönül!
Baharı görmeden hazan mı olur?
Ne tez gazel döktün, soldun ey gönül!
Demler ersiz, er demsiz
İnsan olmaz erdemsiz
Ecel aldı, yer gizledi,
Kaldık GALİP ERDEM’siz.
KIR ÇİÇEĞİ/1998
Dertler neşter ister, çıban olacak
Çıbanı deşmeye insan olacak.
Evela Allah bu hal düzelir amma…
Nerde bu millete kurban olacak?
Ne zaman sıkıntım artacak olsa,
Ya sabır! çekerim, güler geçerim.
Bilirim, her şerrin sonu hayırdır,
Allah Kerim derim, güler geçerim.
Mademki dünyayı edeceğiz terk
Zamanın elinde oyuncak oldum,
Vurur yerden yere tuş eder beni.
Sevgi pınarından kanmak isterim,
Kader koymaz dolam, boş eder beni.
Her batan gün ile bir kasvet çöker
Gurbet kahrı çekilmiyor
Kime baksam benden beter.
Hasret bitmez, yaş eksilmez
Gözümde hep sıla tüter.
Kastı varmış, felek bu ya…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!