Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
*****Çadır.......
Gözlerinde ki
Doğa rengine tutulmuşken
Mümkünmüdür senden
Pembe panjurlu ev istemek
Gözlerin yüreğimi
Usul usul ısıtırken
Üç beş metre
Parça bezden
Üzerime çadır gerek
Cemile Karabulut
Gerçekten Anlam dolu bir şiir olmuş tebrikler şairem
Cemile hanım. Sevgi ve selamlar. 10p. ant.
harikalarından bir demet yine:)
kısa ve öz...çok anlamlı...teşekkürler...
sevgiyle...
cemile hanım şiirde okuru yormadan kısa şiirle okura hitap edebilmeyi anlamış.şiir güzel di
müthişti...
sevgiyi özümsemeyenlere ithaf olunur...
saygılarımla kutlarım...
çok güçlü bir yazım...
artçı hayallerimizle yıktık,
pembe panjurlu evimizi.
ne oğlumuz oldu,
komşumuzun camını kırsın.
ne de kızımız oldu,
bez bebekleri kadar nazlansın...
katılmak istedim........
şiirinizde gizli bir sitem ve... en çok ta karamsarlık buldum.biraz da umut diyorum ben. bu bahara olmasa da bir başka baharlara...
selamlarımla.
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta