Cabbar Şiiri - Kasım Kobakçı

Lafım bizzat şahsına, çay ocağı sakini, duy beni Cabbar,
Ayağını denk al, keserim nefesini, ensende patlar şamar,
İçemezsin bir yudum su, kurur bedenindeki o damar,
Şükret Yaradan bir, aynı kıbleye döneriz, yoksa sonun nar.
*
Sana yar olmaz periler, sana düşen ancak zifiri karanlık,
Kim çizermiş kaderi, sanma beni alelade bir varlık,
Alırım aklını, yaşarsın ebedi bir darlık,
Cemal'in garezi yok ama, kaldıramaz ruhun, böyle bir ağırlık.
*
Tekrarlıyorum cahil cüce, benimle sakın takışma,
Üstesinden gelemezsin, beyhude yere yakışma,
Ağabeylik bende, mertlik bende, boşuna bakışma,
Kalibrem değilsin, turşu suyu içmiş gibi, karşımda buruşma.