Buzlu Bir Viski Şiiri - Harun Tolga Peker

Bir binanın intihar katıyım,
Buzlu bir viski alabilir miyim?

Ojeleri tırnağından dökülmeye meğilli
Bir kadının hayal kırıklığı var üzerimde,
Ötenazi hakkı verilmeyen
Devlet memuru gibiyim,
Açlıktan rengi solmuş
Bir serçenin korkaklığını taşıyorum
Moraran dudaklarımda,
Bileklerime ihanet etmiş
Keskin bir jiletin
Çocukluğuyum...
Ve siz bayan; neden bu kadar güzelsiniz..?

Ağladığında
Utancından makyajını caddenin
Köşe başlarına akıtan,
Bir sessizlik
Bir isyan,bir feryattır
Kadın,
Başını yerden kaldırdığında
Alnından vurulan.
Ve siz bayan; neden bu kadar yağmurlusunuz..?
Çok mu acıtıldınız..?
Kalbiniz bir adam tarafından mı vuruldu..?
Lütfen susun,ağzınızdan gökyüzü düşebilir..

Sigaramın üzerine bıraktığın
Islaklık ile yıkıyorum her sabah yüzümü
Kenarında izi kalmış rujunun rengi ile
Selamlıyorum güneşi
Dudağımın çıkmaz sokağına
Fırlattığın gülüşünün
Anlamını arıyorum
Bir gece lambasının aydınlığında,
Şehirde ki tüm kütüphaneler yakılıyor
İntihar araçlarının satışı yasaklanıyor
Yaşamla burun buruna gelip
Soruyorum;
Siz bayan neden bu kadar kutsalsınız..?

Göğüs kafesinden
İçeri düştüğümden beri
Şafak sayıyorum
Merhamete,
Dilimden dilimlenmiş şekilde
Bir kaç dua düşüyor
Meme uçlarına
Ne olur; biraz şevkat..
Kelimelerim de süt
Nefesimde teninin kokusu,
Kulaklarımda sesinin huzuru
Gözlerimde bakışların
Aklımdan silüetinin kordinatları
Aldım başımı koltuğumun altına
Kokuna geliyorum..
Ve siz bayan neden bu kadar uzaksınız..?

Lütfen;
Beni düşünme
Kendini içimden al
Boş ver beni Tanrıya
Boşver gideyim yalnızlığa,
Ayaklarımın altında cennet olmayacak ama
Aklım hep,
Sol göğsünün üstünde uyuduğum o rüya da kalacak..