Buz tutan kediler Şiiri - Yorumlar

okudum bir daha okudum...o güzel,anlam dolu
akıp giden güzelliğe imrendim...
usta olmak kolay değil onu iyi anladım.
tebrikler ustaya...saygılar en bitimsizinden....HŞT

Biz yüreğimizi sıcacık saf duygularla muhafaza ederken buz tutturanlan düşünseler desemde düşünselerdi insan hayatıyla oynamazlardı acımasızca duygularını öldürmezlerdi, Sn:Çeştepe ben böyle anladım,harikulade bir çalışma ve emek,yüreğinize ellerinize sağlık.Saygılarla

Birbirimize benzeriz hep..genelde sevinçlerde değilde hüzünler de daha çok benzemeye çalışırız...sevinçler kalabalık olur yürekten fırlayan yıldızlar gözleri kamaştırır ya belki de ondandır sebepleri..oysa hüzünler sessiz tek başına yaşanır..kalabalıklar yok olmuş gölgelere bırakmıştır bizi...yürekteki sönen yıldızların son ışığıdır gözden yansıyan ve ancak kendi gölgemize sebeptir...üşür ve etrafa bakınır benzer bir hikaye aranır...güzel bir benzetmeydi dost ve yine güçlü ifadelere imza atan bir kalem...yüreğinize sağlık

'Kediler...' Yeri gelince 'sıvazlanmaktan tüyleri' kendinden geçiveren, huzuru bir dizde buluverenler.. Yeri gelince 'tırnaklarını' çıkarmaktan, yattığı dizi tırmalamaktan 'hüküm giyenler...'
'Buz tutarsa' n'olur acaba bir kedi? Bütün özellikleri ile 'dondurulmuş mu' olur? Hani 'işte ispatı' denmek için.. 'Zaten sen hep buydun' demek için mi? Yoksa, 'hadi ara verelim bu didişmeye.. Sen kedi, ben kedi.. Çizdik mi birbirimizi, bari şiirleri çizmeyelim' demek için mi?
Her ne hal ise.. Gerisini şair bilir... Ama şiire 'kedi' tema olur mu, olsa da 'buz tutanı mı' olur sorusu bana kalsın...
Şiiri ve sevgili dostum Sn. Çeştepe'yi kutlarım...

Evliya Çelebi olmak Erzurum'un kışını anlatırken... Soğuk, üşümüş yaşamın bize dönük yüzü, çoktan tekedilmiş raylarda intihar çığlıklarının gözü... Ya ben, ya siz... Sıra hangimizdedir bilemeyiz! Dökümhanenin kampanasında beklerken intihar sıramızı; biz şiirlerle sardık kanayan yaramızı! Bu öyküyü daha önce okumamıştık, bilmiyorduk hiçbirimiz, mümkün değildi yaşamın tümünü bilmemiz... Kutluyorum. Başarılar...

Zaten o gidişler değilmidir aşkın buz tutmuş ayak sesleri; Onlar değilmidir tren camlarında, peronlarında patlayan aşkın volkanları, sessiz nefesleri, onlar değilmidir hüzünleri dağlar misali yıkıpta gidenler...Bir vapur çığlığındadır hasret, denizin dalğasızlığına aldanmayınız, havanın günlük güneşli oluşuna. Gelinde içimde esen rüzğara, kopan fırtınalara bakınız içimdeki lavlardan denizin dondugunu görürsünüz...Dönüşü olmayan gitmeleredir isyan; Bedende yitmeleredir isyan; Ondan sonra onsuz yaşamayadır isyan.....
Sevğili Cevat Bey şiirinizi sonsuz kutluyorum.En kalbi duygularım ve saygımla.

... karlar altındaki bir şiirden, “buz tutan kediler” hikayesi...
ama biliyorum ki siz bu hikayeyi okumayacaksınız. -kampanalar mecburi intihar sırasındayken,
haddehane kapısında.
/terk edilen peronlarda ölmeye yatan bir kedideydi gözleriniz,
siz, gözyaşlarımı onun için göremediniz/
-siyahtan başka bir rengi kabul etseydi eğer,
katran beyaza boyanırdı.
/son çığırtkan verirken aldığı en son nefesi yanında değildiniz,
oysa ölen bir kediymiş, nerden bilecektiniz/
-sen ey, ufuk çizgisindeki son gemi bacası,
çek artık dumanını içeri.
/iskelede de yalnız bir kedi vardı, o biraz ben, biraz da sizdiniz
ama siz bu şiirde kendi üstünüzü çiziverdiniz/
çünkü bu hikayeyi zaten biliyordunuz.
çünkü sizin de başka şiirlerde buz tutmuş kedileriniz vardı...
İşte şiir ve kalemlerin efendisi Kaptan'ımız...
Muhteşemsiniz.
Engin yüreğiniz hep deniz rengi kalsın.
Sevgim yüklü saygılarımla derlediğim karanfiller yüreğiniz enginlerinde.

. Buz tutmuş kedi deyince aklıma çok daha başka şeyler geldi
ne çok şeyin üzerini çiziyoruz kendi üzerimizi çizerken..

Güzel bir yol hikayesinin şiirde şahlanması olarak okudum.Tebriklerimle.

tıpkı buz tutmuş hayallerimiz gibi,,tebrikler üstad