Buz Böceği Şiiri - Olgun İşbilir

Zihnim bomboş.. canlanmadı hiçbir şey, o kadar zorladım
Yok.. olmuyor, nasıl bir tükenişse bu, kalmamış geriye tek bir şey
Günlerden beyaz.. şaşırma, benim için hepsi birer renk artık günlerin
Dün sarıydı mesela, geçen gün lacivert, evvelsi gün mavi..
İçimde var bir sanrı, duvarların içinden geçen yalnızlığıma yoldaş olan
Herkes ateş böceği görürken, benim gördüğüm buz böceği, uzaklardan bana fısıldayan...
Düşlerimde bile ağlayamayan ben, duygusuz biri oldum galiba, yoksa hep öyle miydim
Pervasızca sözler duymak istiyorum nedense, kanatsın daha fazla her yerimi, acıtsınlar
Kocaman bir yumruk suratımın tam ortasına istediğim belki de, kendime getirir mi beni
Yok sanmam.. hırçın sonbaharlar bile getiremedi..
Boğazıma düğümlenen serin kırmızı düşler görüyorum artık, kızgın kızgın bakıyor bana saçların..
Yamacıma kadar yaklaşıyor bulut beyazı ellerin, ne tuhaf, tutabildim bu sefer..