Büyüme Büyüsü Şiiri - Mizgin Teker

büyü büyütünce yanlış yeri
yani beyni
yani
değil mi ki kalbi.
kalbimin fırtınası
harman yeri.

kuru dalların
güneşi soldurduğu
bir ormanda
yürürken
ıslak bir sonsuzlukta
bir saksıyla
tek farkımız
adımız.

herkesin dünyasından
ıslık sesleri geliyor.
benimkinden
koca bir ıssızlık.

ıssızlığın sesi
sen
ne biçim yüzüsün dünyanın.
acımasız ezberin
sanki
bir kayanın hafızası.
fışkırdıkça denk düşüyor
kimliğine
kendinin imzası.

düşüyle
ömrümü süslediğim
telaşsızlık.
ve o telaşsızlık
öyle telaşsızdır ki
sana gelmesi
ömrüne denk
düşmeyecek.

(hiç gelmeyecek)

çatlaklar oluştu
göğüs kafesimde
nefesim mi
yoksa
eski bir apartman mı
yıkılır önce.

bir sancıyı
gözü kapalı bulmuşlar.
beni anlatsın diye
dibine sızdığım
söz dağarcığının
evinde.

bilinçsiz,
tasasız
bir alçı
giydirdim
kırıklarından
iki büklüm
beynime.

incinmiştir,
kırık olsa duramazsın diyip
bir de güldüm kendime.

ne hamamı ne tası.
geçirir ilmeği boynuma
hayatın tasası.
boşadır
artık
zamanın
avuçlarımda çırpınması.

parçalı bulutlu
bir ilmek olabiliyorum ancak.
büyük geliyor
ruhuma
hayatın askısı.

sustu
çocukluk türküsü.
sanki bugün
iyileştiğim günün
ilk gündüzü.

akşam
her şeyin
başa döndüğü
yer oluncaya dek.
benim de evim olur
yeryüzü.

—değil ve olmayacak.

hevesle
yeniden başlatılır hayat.
gecede sarı bir çarkıfelek,
yorulurum
döndürmekten.
ay utanır
kendi
yüzüne tükürmekten.

bilmeceler soracağım sana
çocukluğum.
bilirsen büyürsün.
bileme.
bak,
ne hale
geldin
bilene bilene.
sanki ne veriyorlar
hayatı çözene.

telafi edeyim derken
kaçırdığımı,
kendimi telef ettim.
-genel.

telafi edeyim derken
yarını,
bugünü telef ettim.
-özel.

alkışlayın sular,
içimden
sizden
daha çok taşanı.

alkışlayın,
köklerden
dallara sarılacak kadar
dirayetli olanı.

alkışlayın
yoksa kuruyacak.

bırakın
artık kurusun.
çünkü
ne hayat böyle yaşanır
ne de sen busun.