Büyüdüm Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Ya bu şehir çok küçük,
Ya ben çok büyüdüm bugün.
Büyüdüm ya
o kadar büyüdüm ki.
Uçurtma gördüm ebemkuşağı renginde,
İşte onun kuyruğundan bile
Daha büyük olmuşum.
Meğer ne yürek varmış bende,
Rüzgar beni görünce utancından
Kafasını kaldıramadı.
Bulutlar yol açtı önüme,
Güneş çayımı ısıttı,
Çiçekler eğildi koklayayım diye.
Daha ne bileyim işte
Büyümüşüm bir hayli,
Ayaklarım ağrıyor diye
Mesafeler önümden çekiliyor.
Memleketten abim gelmiş
Oda diyor "Büyümüşsün" diye,
Annem göz süzüyor,
"Kaf Dağı'nda burnun" diyor,
"Seni bu şımarıklığınla kimse almaz,
Evde kalırsın diyor."
"Anacığım benden bu kadar mı usandın?".
diyorum.
Gülüyor,
Yok ses,
Ses seda yok,
Yok ses,
Bütün sesler çekilmiş,
El ayak çekilmiş,
Ve ben şimdi anlıyorum evet
Büyüdüm artık
masala ihtiyacım yok.
Birkaç gönül tenhalığı bu,
Şişe dolusu yalnızlık,
Bir tütünün dumanına sarılan hayaller,
Bu şehre düşen bir uçurtmanın
Kurtulma çabası büyümek belkide.
"Bayım sizde büyüyün bence,
Yoksa büyüklük hep bende kalacak."
Ya bu şehirler küçük,
Ya da ben çok büyüdüm fikrimce.
Hep büyüktüm,
Daha da büyüdüm.

Mine Yılmaz Sevinç
24 Mayıs 2023
17:33