Bütün Şiirlerin Sebebi Şiiri - Halil Kumcu

Biz,
Zamana direnen iki düş gibi,
Birbirinin yüreğinde çoğalan,
İki sessiz kıyametiz belki.
Sevdamız,
Bir ömür değil,
Bin ömrün bile söndüremeyeceği,
Bir yangın yeri.

Ne ben vazgeçebildim senden,
Ne de sen unuttun beni.
Biz, alışılmış satırlara sığmaz;
Aşkın alnına kazınmış,
Yaralı iki efsaneyiz.

Bakışların,
Geceyi yaran bir yıldız gibi,
Işık olur içimdeki karanlığa.
Adımların,
Yüzyıllık yolları,
Bir tek nefeste yakın eder bana.

Seninle olmak,
Bir mucizenin tam ortasında,
Soluksuz kalmak gibi.
Sensizlik…
Bir sonsuzluğun içinde,
Yavaş yavaş silinmek gibi.

Ne ben,
Senden sonra tamam olabilirim,
Ne de dünya eskisi gibi döner.
Çünkü sen,
Bütün şiirlerin sebebi,
Her kelimenin,
Gizli anlamısın.

Ben seni,
Bir hayatın değil,
Bir kaderin pençesinde sevdim.
Ne mevsimler yetti,
Ne zamanın elleri erişebildi,
Bu yangının kıyısına.

Şimdi her şey dursa,
Güneş unutsa doğmayı bir daha,
Dünya vazgeçse dönmekten;
Yine de bil ki,
İçimde çarpan tek hakikat,
Senin adını,
Bir dua gibi,
Taşıyan bu yürektir.

Böyle bitsin bu şiir:
Ne sıradan bir hikâyeyiz,
Ne de unutulacak bir satır…
Biz,
Kalbin eşiğine yazılmış,
Sonsuz bir aşkız;
Ve en güzel yerinde,
Bitmeyen bir şiiriz.

24 Nisan 2025 / Perşembe / Bartın