Ah, her şey ne kadar çok ses çıkarıyor!
Kendim bile — düşünürken bile gürültülüyüm.
Bir makinenin içindeyim sanki,
ve makine de Tanrı’nın kalbinde dönüyor —
ama Tanrı susuyor, sadece dönmeyi izliyor.
Sokak lambaları titriyor;
gözlerim titriyor; ruhum da bir lamba gibi yanıp sönüyor.
Kendime bakıyorum vitrin camlarında —
kaç tane ben var, hangisi gerçekten ben?
Ben mi düşünüyorum dünyayı,
yoksa dünya mı beni düşünüyor bir an için?
Kim kimi rüya ediyor, kim daha gerçek?
Bilmiyorum — ama ikimiz de yorgunuz.
Ah, yaşamak!
Ne kadar anlamsız bir mucize bu,
ama yine de sabahları kalkıyorum,
çünkü ölmek de aynı derecede boşuna!
Bir gemi geçiyor limanda,
dünyanın bütün yalnızlıklarını taşıyor güvertesinde.
Ben de bakıyorum ardından,
ve içimden bir cümle geçiyor sessizce:
“Ben, geçip giden her şeyim.”
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 24.11.2025 17:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!