Bütün Akşamlar Ölümcül Bir Tepsi

Bütün akşamlar ölümcül bir tepsi
Mavi çiçeklerin açmadığı zamanlarda,
Ay sürmeli bir kız gibi dolaşırken başımda,
Tunçtan bir korku yılanlar gökkuşağımı,
Öfkeme yenik düşerim,
Toprak sevişirken saçlarımın beyazında
Nabzını tutar şimdi zindan demirleri
Çolak bir mezarcının kazmasında,
Yarına giden menekşeler,
Büyür açlığın, yokluğun kan vaktinde.
Uzansam neler söylerim yıldızlara,
Alnımdan dökülen terin penceresinden.

Sonrası yok,
Ölürken çocuklar doğuran gecenin yasındayım.
Çocuklar bu ülkede büyüyecek,
Her yanlış bir doğru gibi oturmayacak soframıza
Ben haykırınca
âdem neslinden olanlar anlar beni,
Şehri kuşatabilseydi akreplerle öpüşmemiz,
Sürgün yeri olmazdı leylak kokularından yüreğimiz,
Şimdi sokakları salyangozlayan kibar efendiler var,
Hunlu bir çocuk at sürerken dudaklarımın tabutuna,
Yağmurlarla vurulur suskunluğum,
Kışın ölüm derim doğduğum güne,
Narçiçekleri çatlarken militanist bir şiire,
Tedirginliğin tüyleri dökülür,
Baharın hışırtısında,
Akşamlar yutarken gün batımlarını içine,
Cinneti çağırıver gelsin,
Savur küllerini kırlangıç kanatlarından mavinin.

Bir güzel kadın unutup tuzunu denizin,
Oğullar bırakır dalgalara,
İhanet tadında deniz,
Sevinç tadında tuz,
Ölüm tadında dalgalar
Aşkı sür dudaklarıma,
Kerbela dökülmeden düşlerime yeniden,
Fırat boyunda adamlar çıkıp gelecek bir gün güneyden,
Dicle’de abdest alıp,
Sırrına sadık kalacaklar Hıranın,
Uçurumların ucundan çekip alacaklar yasaklanmış gökyüzünü,
Sırra kadem bastıklarında,
Deniz yutacak gecenin ihanetini.