Evvel zamanlar rahatsız ediyormuş
adamı
eskiyi anımsamamak için
silmiş yıldızları kadın
O da biliyormuş
Geçmiş yankısı gelirse geleceğe
Karanlık olunca
şiirler hep ona yazılıyor
Karanlık
Onu mu anımsatıyor; yoksa
ben mi utanıyorum
Meyhanedeki bir aynaydı
kadının baktığı
adamın gözlerinde
alaycı ve silik gösteren
sahiplenilmemiş bir kadehe damladı gözyaşı
Tarafsız bir yürekte
Kaç mülteci yaşayabilir
birbirlerinden habersiz
Ve
Son derece vurulmuşken?
Kırışıklıkları
düzeltmeye çalışırken
ben
büyüyen özlemimle
sanki
ürküyorum hala
Her buluşunda
beni
sakla,sakın
en ıslak yağmurda
paylaş en çorak uyumayışlarını
sesinle aksın bakışım güne..
Yalnız olan yanımı
özleminle yamıyorum şimdi
belki daha az üşür diye
oysa
öyle keskin bir ayaz ki özlemin
titriyorum uzağında.
Sanki
Duvarlar çiziyor
ellerimi tuttuğu elleriyle
şimdi
Tam da dudaklarımızın
Birleşeceği yere
Ruhuyla
alay eden
gecenin orta yerinde
kendilerinden saklanıyor tenleri
Uzun sessizlikler
sesleri örttüğünde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!