Ben gecenin evlatlık çocuğuyum,
ışığın korkusundan sığındım karanlığına,
ama o beni hiç içinden gelerek sevmedi.
Karanlık beni içten içe kemirirken,
her an bir düşüş, her nefes bir batış gibiydi,
sanki dünyanın çarkları arasında öğütülen bir kum tanesiydim.
Kaderde senden ayrı düşmek de varmış
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Devamını Oku
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta