Beni çok sevdiler. Hep yanlış insanlar, yanlış zamanda sevdi beni. Bana en sadık olanlar bile benden nefret etti bir gün. Sevgisinden hiç şüphe duymadığım insanlar, bir müddet sonra nefretini işledi beynime. Geldiler, gittiler, bıraktılar, tuttular. Ben hiçbir yere gitmedim, hiç kimseyi tutmadım. Ben hep sustum. Öyle bir şeyin üstünde duruyorum ki, çırpındıkça, çabaladıkça, batıyorum. Gücüm tükeniyor. Bir de bakıyorum ki hiçbir şeyi değiştirememişim. Bir tek fark var, biraz daha dipteyim. Bu yüzden ben burada, böylece duracağım bundan sonra
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta