Yetmiş iki senem geçti Bünyan’ın yollarında
Acılarımı tatlılar mı kattım gözyaşıma
Gençliğimi düşünüyorum sitemim yıllara
Şimdi elimde baston geziyorum Bünyan’da
Gül, sümbül, menekşe açmış her yerinde
Bilmiyorum daim bana mezar olacak günün birinde
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta