YOLCU
Hatırlıyor musun anneciğim
Tutardın elimden
Giderdik babamın sessiz mezar taşına
Dilinde ayetlerle anlatırdın içindeki hasreti
Yüreğini dağlayan yaraları
Şiir tadında bir hayattı düşlediğim.
Hayra yormadı hayat düşlerimi…
Çocukluğumun saf ve masum anıları ayakta ve de hayatta tuttu beni.. Düşlerimin güzelliği umuduyla avunurken karabasan yalnızlıklar yaşadım tenha köşesinde yüreğimin..
Ama umudumu yitirmedim hiç değişmeyen hazan mevsiminde ömrüm duraklamışken..
Her gelen yolcu otobüsüne el kaldırdım sona varmak için. Çıktığım bütün yolculuklar beni korkuttu ve başa döndüm… baştan sona gitmek istiyorum artık..
Çok gezen mi çok okuyan mı münazarası gibi geçti hayatım.. Gezdim de okudum da ama münazarayı kazanan hep düş kırıklıkları oldu…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!