Yine bir akşam, yine hüzün,
Arıyor her yerde, seni gözüm,
Güzeldir kalbin, tatlıdır sözün,
Karanlığa ışık olur, güzel yüzün.
Hüzün acıdır, geceye benzer,
Hüzünlendirir eylül,
Hazan yapraklarıyla
Acı acı öter bülbül,
Kaybettiği gülüne.
Zor bir seneydi iki bin yirmi,
Önce depremle sesi duyuldu,
Daha acısı bitmemişdi ki!,
Sardı dünyayı virüs korkusu.
Zehirledi ırmağı,
Benzi soldu,
Rengi kül oldu,
Ne kadar canlı varsa,
Yaşamı son buldu.
Yanaştı bir hışımla limana gemiler,
Yağdı şimşek gibi, arsız emirler.
Savunmasız halkı süngüledi zalimler,
Bir Tahsin ölür, bin doğarız biz.
Bu ne öfke, ne bu celâl?
Bana mı? kızgınsın gülüm,
Tutar bırakmam elini,
İzin vermesede ölüm.
Kalbime işledim ismini,
Doğa giyinmiş elbisesini,
Her taraf bembeyaz,
Yok artık ne bahar nede yaz,
Geceler çok ayaz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!