Dimdik kaldık hayatta, yaşıyoruz.
Zordur dünyadan silmek, inanıyoruz.
Kaç nesil geldi geçti yıkılmıyoruz.
Mehmetler ölmez bunu biliyoruz...
Satın alınmaz! Türklerden bu yürekler.
Bir gün ölürsem sana doymadan,
Bir mezar kazdır ama ağlamadan,
Mezarım rengini isterim kara,
Örnek olsun sevip de ayrılanlara...
Bir gün gelirsen mezarımın başına,
Sevmek! bir ömür tüketmekse,
Gülmek hayata bedelse,
Sensiz olmak hasret çekmekse,
Yaşamak NİYE!..
İnsanoğlu bu bir gün ölecekse,
Bırakıp gittiğinde, sandın ararım seni,
Yanıldın bir tanem, yanıldın.
Sen olmadan yaşayamaz mıyım?
Senden başkasını sevemez miyim?
Sevgilim; sensiz bir hayat düşünemiyorum,
Sensiz gülemiyor, sensiz yapamıyorum.
Ne vardı ayrılacak.
Bir çatı altında olsaydık.
Günümüze gün katsaydık.
Ümit var ise yaşanır.
Hüsranı insan başlatır...
Acısı olan katlanır.
Ümit bunu ballandırır...
Bir nisan ortalarıydı, hüzünlü geçen,
Bana pes dedirten, her şeyden vazgeçiren,
Umudumu kıran, beynimi parçalayan, derin yaralar açan...
Gözler! bakmak için mi? görmek için mi? açıktır,
Bunları anlamak daha bir zor, yaşamak çok kolay.
Niçin yağıyorsun yağmur?
Neyi ıslatmak istiyorsun.
Cadde ıslak, sokak ıslak, yollar ıslak,
Eğer istiyorsan gözlerimi ıslatmak.
YA MÜTEKEBBİR
Başını cama yaslama öyle,
Düşünme derin derin, cemile,
Bak! kalmadı evde hiç nevale,
Bakkal kapalı uydur vesile…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!