Sensiz yaşamak haram oldu,
Senden ayrılmak zulüm oldu.
Sevmek seni kaderimse,
Dünya ahret bacım olsun.
Güzel sözle başladın,
Hasret dedin afalladım.
Bu ne biçim sevgi böyle,
Sevenler hep hasret çekse.
Ben dünyada yer bulamadım.
Hayat dolu bir gün yaşayamadım.
Üşüdüm sevgilime koşamadım.
En güzel hisler içinde...
Lanetlenecek sandım.
Seninle dolaştığımız yerlerde,
El ele koştuğumuz günlerde,
Hep seni arıyorum.
Senin sevginle yanıyorum...
Ağaca çizdiğimiz kalbi,
Nevşehir'den, beyşehir'den; Aliler, Veliler.
Şahımıza gelirdi, feyze muhtaç kişiler.
Ondan ilham alırdı, biçaredir gelenler..
Kurtulmak yok, kapını çaldıysa mahşer.
Ebediyet onu dergahında buldu, KADER...
Sevdim küçük bir sevgili,
Hiç kırmadı kalbimi,
Korkmuştum! bitecek diye bu sevgi,
Hiç bitmesin istiyordum.
İçim onunla ılık,
Güzel bir akşam üstü,
Seni gördüm! salonda,
Yıldırım çarpmıştı,
Sandım bir rüyadayım...
Sensiz dünya olmazsa,
Mefkürem, saçlarındır dalgalanan bir yaprak.
Senin yanında mutlu olurum ben ancak.
Seninle doğdu kalbim, ancak seninle öleceğim.
Kitaplardakileri unutsam da, senin sözlerini hatırlayacağım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!