Tükeniyor zaman...
Değmeden hiçkimseye geçip gideceğim...
Sevgililer geçiyorlar, elele...
Umrunda değil hiç onların...
Yaşamak dediğin nefes alıp vermekmiş...
Özlemsiz, sevgisiz...
Bir rüzgar fısıldıyor yalnızlığımı,
Gecelerin herhangi birinde...
Bir kabustan uyanıyorum...
Geç kalmış bir ömrü hatırlatıyor,
Kurulmamış bir saat ve bir iki kelime var,
Bir yalnızlık üzerine gömülmüş...
Yağan benim,ıslanan ben...
Yağmur benim,toprak ben...
Her damlada eriyen benim...
Ahh bir bilsen...
Saçlarını savuran rüzgarın,
Yağmurlu başlayan bir günde,
bir bardak çayın içine atıp karıştırıyorum umutlarımı...
Bir Kantin köşesinde sevgilisini bekler gibiyim...
Hiç olmadı böyle bir sevgili
ve hiçbir zaman yaşanmadı...
Daha dün hatırladım...
Bir yaz gecesinde sıcaklığın henüz normale dönmeye başladığı zamanlarda, eksik giden birşeyler vardı...sanki henüz yazılmamış gibiydi..ölüm pusuda bekliyordu.Nerden geleceği belli olmayan bir duvar kesiyordu önümü......Bir rüzgara kapılıp gidebilirdim her an. Ve bir yaşam getirebilirdi kendime...Nerede ve ne olduğunu hiç umursamadan bakıyordum pencereden..Umarsızca sokağa bakıyordum boş...Sokak lambaları ve gece karanlığında dolaşan kedilerden başka kimse yoktu sanki şehirde....
Şehire bir yalnızlık çökmüştü..Ve ben penceremden bakıyordum...Ay gökyzünde hilaldi....Bu geceydi...Ve yıldızlar yoktu gecede...Bir iki taneden başka......
Sigara yaktım sessiz ve usulca....Dumanı savrulurken geceye...Dokunsalar ağlayacak gibi oldum.......Eminim ki gözlerim parlıyordu şimdi gecede....
Şehire bir yalnızlık çökmüştü...
Ve ben penceremden bakıyordum.....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!