Dönüp dolaşıp yalnızlığıma tekrar kavuşuyorum...
O benim belki de vazgeçilmezim...
Belki de korkularımdan sığındığım,
En kuytu sığınağım,limanım...
Her çaresizliğimde koştuğum yer...
Şimdi herşey neden beni ağlatmak için diretiyor?
Aslında yalnızlık diye bir hikaye mi uydurmuştum kendime...
Adını veremediğim bir geri çekilme bu...
Boş anlamsız ve yersiz...
Her zaman nereye gidebilirsem o kadar uzaklaşıyorum Kendimden...
Bir de kendimi de yanımda götürmesem...
Çantamda yalnızlık gibi arabesk kelimeler var...
Artık bir anlamı yok yazılanların...
Kelimeler ard arda sıralanıyor sadece.
Beynimden kağıda yapışıyorlar...
....
Bir uçurtmak olmak vardı belki de...
Ya da kayalıklardan aşağı yuvarlanmak...
Her zaman yaşanacak bazı şeyler vardır...
Bu zaman hep böyle geçmeyecek tabi..
Ver elini ver..
Gidecek yerin kalmamıssa eger
Ve artık uzun bir zamana sığdıramayacaksan
Hayat akıp gitmeye devam edecek..
En soğuk mevsimleri yaşıyorum şimdi...
Yalnızlığın en koyuluğunu yaşıyorum...
Hiçbir ışık göremiyorum karanlıklarda.
En son ne zaman sevindiğimi hatırlamazken,
Hatırlamayan bir adamı oynuyorum şimdi...
Hiçbirşey hatırlamıyorum...
Günler, günler geçiyor...
İnsanlar hep bir yerlere koşuşturuyor...
Yıldızlar gibi tüm sevdiklerim...
Belki de bu yüzdendir kendimi yalnız...
Ve çaresiz hissetmem...
Hep yalnız hissettim ve hissediyorum hala...
Irmaklarım hiçbir yere ulaşamadan kuruyor...
Uykusuz ben, kimsesiz ben...
Ahh bir bilsen!
Hayat beynimde yoruyor, yoruluyor...
Çaresizlik gözlerimde damla damla...
Hatırasız, duygusuz...Sanki ben,
Aslında yalnızlığımı paylaşıyordum belkide...
Paylaşılmayacağı halde.
Belki tutunacak son daldı...
Uçurumdaki..
Beni yukarı çekmesini beklerken,
Ben aşağı çekiyordum onu.
Aslında yalnızlığımı paylaşıyordum belkide...
Paylaşılamayacağı halde...
Belki tutunacak son daldı...
Uçurumdaki..
Beni yukarı çekmesini beklerken.
Ben aşağı çekiyordum onu.
Yazılacak şeyler tükeniyor yavaş yavaş...
Hep geçmiş hep gece ve hep yalnızlık üzerine...
Umutların tükenmeye başladığı zamanlar...
Sıkılganlığın son noktasına vardığı anlar...
24 saat sonunda hiçbirşey yapmadım diyorum rahatlıkla...
Geç kalkılan saatler, yemek yemek, çay içmek...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!