Bülbülün Ağıdı Şiiri - Battal Kılıç

Gül solmuştu, sabah sustu
Çiğ tanesinde rüyam sustu
Gün açarken güneş ile
Kanadımda gece vardı

Ötme dediler, yandım ben
Sessizliğe kandım ben
Bir dal bile eğilmedi
Gülşen selama durmadı

Rüzgâr beni benle dinler
Göğe söyler, yere inler
Kalbim boş yuvayı bekler
Ne sevda var, ne yar kaldı

Diken acı, gül hatıradır,
Ölüm ruhta bir yaradır
Ağlar bülbül, susar dağlar
Feryatlar dünyayı sardı

Gecelerden sarkar ahım
Kaderimdir bu siyahım
Ne ay doğar, ne gün parlar
Gönlümde hicranı kardı

Bir gül için bin can verdim
Solan cana selam verdim
Sesim kaldı dalda ince
Bakışımda hüzün kaldı

Ey gönlümde gülistanım
Neredesin sevda yanım
Feda olsun sana bülbül
Rengin bende kızıl kaldı