Bülbüllerim Vardı Şiiri - Alaattin Ceylan

Bir çekirdektim düştüm toprağa
Kırdım kabuğumu kabuğum paramparça
Yardı toprağı
Yaprağımın kadifeden yumşak uçları
Yüklediler boynuma dünyadan ağır suçları

Işık aldım güneşten su aldım topraktan
Filizlendim büyüdüm dal verdim yapraktan
Emekledim süründüm beslendim ilahi kaynaktan
Yürüdüm koştum sevgilinin koştuğu sokaktan

Ağaç oldum meyve verdim yağmurdan
Gölgemde oturdu çocuklar nurdan mı nurdan
Rahmet ağacı dediler insanlar bana
Taşıdım bu ağır yükü bir zamandan bir zamana

Bir şafak vakti bülbüller yuva yaptı dallarıma
Ana şefkatiyle bastım onları bağrıma
Derman oldular devası bulunmayan yarama
Onlar şakıdı ben ağladım huzur doldu ruhuma

Başka bülbüller de vardı benimkiler başka öterdi
Vahiy yüklü sesleri taş kalpleri titretti
Yardı rahmet suları pamuk kayaları
Yeni filizler bitti

Yavruları oldu bülbüllerimin bir zaman sonra
Büyürlerken kursaktan bırakılan yemle gagalarına
Secde ettiler dağlar taşlar bülbüllerin çağırdığına
Bülbüllerim hazırlanırken uçmak için yarınlara,

Bir alev geldi ki,bir alev cehennemden çıkma
Bülbüllerim yok şimdi kolum kanadım da
Kan doldu gözlerime ağla gözlerim ağla...