Ben çok kaldım buğulanmış camların ardında, kimi zaman sevdiklerimin geçişini izledim, kimi zaman sevdiklerimin isimlerini yazdım.
Bazen de oyun oynayan çocukları izledim, belki yaşayamadığım çocukluğumdan belkide kirlenmiş bir hayatın temizliğine duyulan özlemden bilmiyorum.
Ne değişecek ki sende gitsen, alışkınım ben bu sessiz gidişlere, biraz da senin ismini yazarım buğulanmış camlara, belkide geçişini izlerim sen beni görmeden.
Beni en çok anlayan en çok dinleyen simsiyah gecenin karanlığına gizlenirim, gülüşlerini anlatırım, içinde yalan olan sevmelerini, içinde yalan olan, başıma bela olan ela gözlerini anlatırım.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta