Bu Yaka Şiiri - Dursun Özden 3

yoleri pir sultan ile mazlum umudu bilge kemal izinde
bin çiçekli çamşıhı yaylası, o abdal hüseyin közünde
tarla-fabrika-okulda, mavi-beyaz yakalı çağı sürüdü
gün doğdu-uyandık; dağ başını duman aldı yürüdü
korkma-sönmez dedik yeniden dirildik, sende gel
o küheylan yelesinde fırtına-yel, kınında mavzer
hedefte göz-gez-arpacık, ilk kurşun, son nefer
cemde, demde, alevi-nde, bin yıldır saz çalan
ozan feyzullah çınar postu, iri kara gözlü gelin
buğday başağı bıyıklı fikret otyam can dostu
yari yaren oldu, düştü yola aşık, deli derviş
feryadi ayağı-yürüdü hasret gültekin küstü
ikrarı, sazı, sözü, özü yandı, ah madımak!

gönül gözüyle yola düştü veysel baba
bereketli bir ekindi ve ufku şafak oldu
tan çiçeği taç yaprağında ay sallandı
akça gölgesi suya vurdu, su duruldu

o su sebildi, kana kana, doya doya
iç içebildiğin kadar, gül memeden
şavkı vurunca, suyun yüzü güldü
yoleri gezgin derviş, bu aşkı buldu
düşe düşen suskun-düşkün erenler
yitik posta can verenler; ya kemal!..
ya ali! diye semada semah dönenler
döne döne, yana yana ve yan yana
ve sevda alevinde, kar ile kor olanlar
bu morca-ulu dağların gecesi kördür
yılanı, kurdu, kuşu, çakalı eksik olmaz
bilinmez, kim yezit-kim can, kim kanka?
yitik zaman-kanayan türkü-zümrüdü-anka
kendi külünden doğan bu yüce halk harika

hak, hukuk seferinde ve vicdan nöbetinde
bir damla mizah denizinde, o ağa takılan
bir balık olmak, komik olmanın şinanayı
baş düşmana ve iki yüzlü yalakalara inat
şu devrimci çocuklar, geleceğe koşuyor
rahvan ya da dörtnala; ‘z’ kuşağı o atlarla
gelin canlar bir olalım, ağız dolusu gülelim
şaka-halka halka-öte yaka-yeniden diriliş bu
he, heyde hey, hey! oy madımak! hu, huu, hu!

dursun özden