Sen yoksun ya,
Bu şehri artık hiç sevmiyorum.
İçimden yakmak geliyor her köşesini.
Sonra yaslanıp bir ağacın gövdesine,
Zevkle izlemek yanışını.
Külünü savurup Marmara’nın sularına,
Ardıma bile dönüp bakmadan,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta