Siyah beyaza büründü bu kent,
Çoğu insan maskeli, bir kısmı maskesiz.
Diğer kentleri bilemem,
Ama bu kentin havası farklı.
Ruhumu basıyor, kıstırıyor her nefeste,
Yolları kısa, uzun soluklu ve eski.
İnsanları mülayim, insanları hoş…
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta