Bu Kadar Yanlış Yapmaya Hakkım Yoktu... ...

Biraz sonra sabah olacak, belki de ilk defa yıldızları özleyebileceğimi düşündüm....
Özlemle son kez bakmışçasına yarısı gölgelerde kalan ay'a baktığımda, yılların ardında kalmış yarım kalan düşüncelerimi ve de isteklerimi düşündüm...

Kayıplıklar içinde kalmak için, gidilen adreste sadece aitlik duygusu ile başlayan bir yaşam kesitinin içinde kimsenin bildiği ne bir adres, ne bir isim, ne de kayıplık kalana ait bir adres vardı...

Sadece bu gidişe dahil olmuş insanın içindeydi geride kalana dahil özlemler, koku, isim ve yüz mimiklerinin tariflerinin yapıldığı, söylenen şarkıların tınısı, gidilen ve sevilen yerlerin adresleri ve orada yeşermiş, büyümüş kocaman ulu ağaç olmuş, etrafında mor salkımlı çiçeklerin bulunduğu bir belde, bir yalnızlık alanı, bir ulu sessizlik tarifini yapabilma özlemi kalırdı giden o kişinin hafızasında silinmemecesine...