Son yıldızı da söndürdü kararan gökyüzü
Yağan yağmur korkutuyor içimdeki çocuğu
Sönen sokak lambası korkutuyor insanı
İnsan teslim oluyor titreyen ışıklara
Bu gece bir başka karartıyor insanı
Bu gece çok üstüme geliyor
'
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta