Bu gece: İçimde bir mahkeme kuruldu.
Sanık: Kalbim.
Suç: Seni unutamamak.
Ve hâkim de benim,
Üstelik kararı çoktan yazmış gibi
Seviniyordu ellerim.
Çünkü seni severken Tanrı’ya dualar etmiştim.
“Al sevaplarımı,” demiştim,
“Ama onu benden alma.”
Aşk dedikleri,
Belki de bir bedene vurulmuş zincirdir.
Ve ben, hem anahtarım
Hem tutsağın kendisi.
Sustum bu gece.
Sadece gözlerin geliyor aklıma,
Ve o bakış: Affedilmiş bir günah gibi.
Karar veremedim: Seni sevdiğim için mi acı çekiyorum
Yoksa acı çekmek için mi seni sevdim?
Sana yazdığım her şiir,
Kalbimden damlayan terde gizliydi.
Frekansıma gel sevgili, aşkın dansı bizi bekler...
Aşk
Kayıt Tarihi : 14.7.2025 15:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!