İnsanlar İstanbul’da ya ölüdür yatar serviler altında,
Ya da ölü gibi yaşar, ulaşmak için bir an önce servi altına.
Yeşili yattığında görür, ondan güç alır, üstünden yükselir.
Griyle yaşar onyıllarca, yıldızlı bir geceye muhtaç.
Ama herkesin bir sabrı var, bir bam teli var; “yok o kadar da” dediği.
Ama herkesin bir kredi kartı var, bolca borç birikmiş,
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta