Her ömrün sınavı için akıp giderken dünyada yaşam
Demirden gölge gibi iniverdi şehrin kapılarına o kabus
Delirmiş atlar gibi kişniyor insanlar odalarında mahpus
Şimdi, korkularının azabı hayatlarını tehdit ediyor
Birden doluverdi kalplerine evlerinde ölüm korkusu
Belki bir virüsten ürktükleri kadar Allah'tan korkmadılar
Sanki Deccal korona ile iktidarını ilan etmiş yeryüzünde
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



