Bu Dağların Derdi Var Şiiri - İsmail Uysal

Ilık bir rüzgar gibi nefesi şu dağların
Bak işte tam şurası çocukluğumun ahı
Bak işte şu bayırda kırmıştım umudumu

Şu dağlardan doğardı her gecemin sabahı
Yokmuş gibi ezelden kimsesi bu dağların
Söndürmüş sanki rüzgar kalplerde yanan mumu

Gökte imdat dileyen bulutlar suspus olmuş
Mavinin hangi tonu kusacak hasretini
Kim görecek acaba çocukça saflığımı

Dilde biriken gamın kalbe sirayetini
Görseydin yaş dökmeden nasıl ağladığımı
Yoksun ya gözlerimde bulutlar mahpus olmuş

Yoksun ya dağlarımın soluyor çiçekleri
Kayboluyor umudu savaş çocuklarının
Yoksun ya yetim kaldı bak yine yusufçuklar

Serçeler hayalleri gibi sanki yarının
Serçelerin kalbinde melekleşen çocuklar
Çocukların kalbine gömdük kelebekleri

Bu dağların derdi var anlamaz bidert olan
Nitekim bulutların feryadı boşa değil
Yağmurun figaniyla büyüyor gelincikler

Ne mavi eski mavi ne yeşil eski yeşil
Beyaz değil dağları süsleyen gelinlikler
Nitekim dağları da çirkinleştirdi insan