Bak! Kopuzdan bir iniltidir dolanır ıssız zamana,
Kâh Altay olur sesim, kâh bir dua Buhara’da.
Ötüken’in rüzgârında titrer özümün yankısı,
Bir at nefesiyle uyanır hatıra, cana, toprağa.
Seninle düşerim yola, İtil’den Talas’a dek,
Kudretli bir su gibi inerim Yesi’ye, geceye.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta