Hüzünlerin yüreğimde…
Nerede seni ilk gördüğüm,
o perdesiz pencere?
Suları mı kesildi
omuzlarında güğüm taşıdığın çeşmenin?
Ne bir selamın var
ne de bir haberin…
Şimdi tenha bir sokak gibi
garip bizim eller.
Sarmaşıklar dolanmış
"gel" dediğin yollara.
Yokluğun bir kurşun gibi
soğuk ve keskin.
Böyle mi özlenir?
Böyle mi beklenir?
Bir arasaydın,
bir sorsaydın…
Bak,
yine fersah fersah
aklıma geldin.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 9.3.2023 21:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onlar için en büyük tehlike insan.
Kalabalık arttıkça insandan geriye kalan az olan suret.
Bekleyenlere aldırmıyor gece, insanın insanda en az güvende olduğu anda.
Şükredende O duygu iyi birşeydir.
Sevgili şairim
Yüreğinize sağlık enderin sevgi ve muhabbetlerimle hoşça bakınız zatınıza efendim
TÜM YORUMLAR (1)