Fabrikada, işçilerin yanındayken,
“Seni seviyorum lan! ”
Diye günde üç-beş defa telefon edişini,
Akşam yemeğimiz varken,
“Benim canım karım, evde sıkılmıştır,
Hadi gel, dışarıda yiyelim “ deyişini,
“Sen Edirne’de ciğer yememiştin deyip,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta