Böyle Bıraktı Şiiri - Kasım Kobakçı

Anlayacak mı duyan,
Kulak veriyor mu peki diye soran?...
Abisinin kederi, sellerin hiddetinde feryat ederken,
Yalvarıp sızlamıyor, çünkü gözü kapalı...
*
Birden adını koydu, mahallenin ablası,
Sırtlarını dönüp, uzaklaştılar benden,
Konuşmama izin ver dedim, birkaç söz de,
Bana bir yumruk attı, çenemi böyle bıraktı.
*
Bilecek mi gören,
Gözlemliyor mu yoksa diye soran?...
Babasının derdi, fırtınaların öfkesinde çığlık atarken,
Ne olursa olsun acı vermiyor, çünkü yüz üstü...
*
Hemen bir sıfat taktı, koğuşun abisi,
Arkalarını dönüp yürüdüler, gözler bendeyken,
Fırsat ver konuşayım dedim, bir iki laf ben de,
Bana bir tekme savurdu, sırtımı böyle bıraktı.
*
Sezecek mi hissi olan,
Hissediyor mu yoksa diye soran?...
Annesinin acısı, depremlerin gücüyle inlerken,
Lütfedip sızlamıyor, çünkü dizleri üstünde...
*
Ani bir yafta yapıştırdı, mafya babası,
Dönüp gitti, bütün dünya benden,
Dinlesene dedim, bir iki cümle sen de,
Bana bir tokat vurdu, boynumu böyle bıraktı.
*
Öğrenecek mi tecrübeli olan,
Kavradın mı peki diye soran?...
Kardeşinin ıstırabı, ateşin hiddetinde yanarken,
Rica ederek yanmıyor, çünkü avuçları içinde...
*
Hızlıca bir isim verdi, büyük abisi,
Arkasını dönüp uzaklaştı, herkes beni izlerken,
Bir şeyler anlatayım dedim, iki kelime ben de,
Bana bir tokat vurdu, boynumu böyle bıraktı.
*
Hissetmez mi canlı olan,
Yaşıyor mu yoksa diye soran?...
Arkadaşının kederi, rüzgarın hızını haykırırken,
Yalvarsan da acımıyor, çünkü elleri boşta...
*
Şipşak bir etiket taktı, büyük ablası,
Dönüp gitti ve ben kaldım, hepsi bana bakarken,
Birkaç şey söyleyeyim dedim, iki üç kelime ben de,
Bana bir darbe indirdi, çenemi böyle bıraktı.