Böyle Aşka Can Kurban Şiiri - Menekşe Gülay

Puslu bir İstanbul sabahı kuşlar ötmüyor
Aşkımı çarpanlara böldüm sensiz olmuyor
Kapanmıyor bu yara, dinmiyor özlemim
Bu aşk da yangın var sönmek bilmiyor.

Bir deli sevdaydı yüreğime yerleşen
Geride göz yaşlarımla bıraktı beni
Bu sevdayı yudum yudum içerken
Yüreğine öylece, hapsetti beni.

Parsellere bölündü İstanbul bu aşkta
Heryer de yaz, gönlümse ayaz da
Vuslat hangi bahara belli değil
Dönme dolap oldu başım elimde değil.

Nefesini çektim yüreğimin derinliğine
Kokunu sindirdim bedenimin her yerine
İsmini kazıdım tenime, seviyorum diye
Böyle aşka can kurban böyle sevgiliye.

Gözyaşım oldun ama, canın sağolsun
Bana bıraktığın acı seni de bulsun
Yaz geldi heryer yeşil, yine yoksun
Kırmızılarda kaldı yüreğim aşkolsun.

İstanbul'da yağmur gözümdeyse yaşlar
Hasretin vurdu yüreğimi kanar da kanar
Kömür gözlüm nedir verdiğin bu çile
Aşkından mahzunlaşır bitmez akşamlar.

Sevdamı yazdım karış karış İstanbul'uma
Aşkımı yazdım taşına, toprağına, dağına
Seni yazdım aşığım diye tüm dalgalara
Seni buldum mavilerde kaybetmem asla.