Boyamayın Papatyaları Şiiri - Halil Özcan

maviye boyamışlar papatyaları,
esiriymişim gibi, tıpkı bir sokağın ardında.
bir sokağın ardında çokça kez kayboldum.

kaybolmuşum ve bulamamışsın beni,
ve aramamışsın beni.

çokça kez uzaklaştırdım, sinek avladım,
seni izlemedim.

benden uzak tut kuşkularını;
bir başka! bir başka sev beni.

ben bilirim en korkuncu içimdedir.
zarlar atarım mahkum gibi bir masanın başında.
var oluşum mahkum, yok oluşum mahkum.

senden uzak tutarım kuşkularımı.
sokaktan bir nara ayıklarım,
sarhoşun ağzından bir dirhem küfür dökülür.

en gerçekçi ve absürt yanı hayatımın,
işte bu enstantanelerdir belki de.

sen zaten yaşamıyorsun benim için,
ben zaten yaşamıyorum senin için.

kafamı en dibine gömmüş,
kurulduğum koltuktan ölüyorum.

yakala ruhumun tükenmiş kırıltılarını;
sana üflesem de her ne kadar,
biliyorum, yetişmeyecek, biliyorum.

boyamayın papatyaları!