Botanik_Pinaloglu Şiiri - Muhammet Pınal ...

Güneş gözlerin karşısında
Kavrulan ben oluyorum
Yumuşak elin ve dokunuşların
O buselerinin tadı kalıyor dudağımda…

Çekmek zemheri ortasına
Damarında kan bırakmamak gibi
Hevesin aşk tutkusu
Akşam serinin de gün batarken
Hissediyorum buselerini…

Daha çok sana ısınıyorum
Boşalmak üzereyken damarlar toplanıyor
Bir kez daha
Senin heybetin karşısında
Tutmadık dal bırakmıyor…

Çünkü dalı yaprağı gibiydi
Sanki bir çınarı andırıyordu
Biz olacaktık yeniden
Sıcak duygularınla koyulacaktın
Benliğinle kollarıma…

O göğüslerine buse isteyecektin
Hal bırakmayacaktın
Şimdi dudağında tadı tuzu kalmış olsa da
Bir daha tutuşup gezer misin el ele…

Çimenler de oturup sokulur musun
Ağır ağır cilve naz kollarıma
Olurda istersen belki bir gün
Bekleyeceğim o aynı yerde …

Geleceksin zaman ardından
Yeniden canlanacak
Benimsediğin aşk çığlıkları heyecanın
Solmayan buseler bırakıyorum sana…

Doğrularım sana karşı
Değişken yüzün sayesin de
Belki de o heyecan yüzünden
Botanik parkında sın…

Hep o çıka gelmeler
Ayırdı
Doğruları mı senden
Görmüyor sun…
Bekliyorsun botanik parkında…

Pinaloglu Muhammet Pınaloğlu